Burgtheaterführung

was i no sagn mecht …. burgtheaterführung

wia soll i ‚s bechreibn, was i gsegn hab die tag,
auf jeden fall einmalig wars, gar ka frag.
an blick in des burgtheater hinter d‘ kulissn
bei ana führung, des mecht i net missn.
ganz stü wars, ka mensch war im zuschauerraum,
auf da bühne hams probt, ma hat derfen schaun.
des flair vo de künstla, des hat ma echt gspirt,
gardroben warn offn, wia vorbei mir maschiert.
peruckn wern gmacht in an eigenen raum,
wann ma so was nur habn kennt, des wa a traum.
des tollste an dem faszinierenden bau
des is wohl der schnürlboden, wo ganz genau
weit obn in der höh a paar menschen am werk san,
die präzise und leise erhalten uns den tram,
der ganz unt auf der bühne si aspült perfekt
und net ahnen laßt, was so dahinter alls steckt.
übern prunk vo dem haus z‘ redn, tät den rahmen jetzt sprengen,
so wü i am schluß nur den künstler no nennen –
i sag der ‚herr karl‘ – weu des is a sei nam‘,
i kanns heit non net fassn, so a wissen zum ham.
und des mit begeisterung allweil kundtun.
des hat schon was mit Idealismus zu tun.
sche, daß so an menschen gibt, der ‚s a vasteht
an mitz’reißn, eh wieda alltagsluft weht.

©irmgard czerny